تشخیص آسیب در عرشه پل های دهانه ساده بتنی بزرگراه بااستفاده از بار متحرک و پردازش پاسخ در حوزه فرکانس

در این پایان نامه ابتدا تاریخچه تحقیقات انجام شده و تئوری روش های موجود در زمینه شناسایی آسیب در حوزه فرکانس مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است. برای شناسایی آسیب بر روی عرشه پل از روش های معیار اطمینان مودی مختصاتی (comac)، روش تغییر انحنای شکل مودی(cdf) ، روش تغییر انعطاف پذیری(cfm) ، روش تغییر انحنای انعطاف پذیری (cfcm) و روش نشانه آسیب(di) استفاده شده است. برای این منظور، سه مدل پل دو دهانه با عرشه جعبه ای و طول های برابر 15/66 ، 5/73 و 85/80 متر، سه مدل پل پنج دهانه با عرشه دال درجا و طول های برابر 5/67 ، 75 و 5/82 متر و یک مدل پل سه دهانه با عرشه جعبه ای (پل بزرگمهر شهر اصفهان) به طول 115 متر مورد استفاده قرار گرفته است. مدلسازی پل های اشاره شده با نرم افزار sapbridge و csi bridge انجام گرفته است. برای مدلسازی از المان های shell برای عرشه و المان frame برای ستون ها استفاده شده است. برای تأیید مدل تحلیلی پل بزرگمهر، فرکانس پنج مود ارتعاش عمودی پل تحت تحریک محیطی (عبور وسایل نقلیه)، با استفاده از شتاب سنج در چندین نقطه طولی پل بصورت تجربی بدست آمده و با فرکانس های حاصل از تحلیل مدل مقایسه شده اند. همچنین مدل های تحلیلی پل های دیگر با استفاده از نتایج تجربی و تحلیلی دیگر محققین، تأیید شده است. با توجه به نتایج تحقیقات و همچنین عبور بار متحرک از روی پل ها، سه مکان، یکی در وسط دهانه و دومی در کنار تکیه گاه و سومی در کنار ستون میانی به عنوان محل آسیب در نظر گرفته شده است. به منظور مدلسازی آسیب، سختی المان، با تغییر مدول الاستیسیته کاهش یافته است. تاکنون در استفاده از این روش ها تنها از شکل مود بدست آمده از یک مقطع طولی آسیب دیده استفاده می گردید که در این پایان نامه نشان داده شده است که در صورت استفاده از شکل مود دیگر مقاطع طولی، امکان تشخیص اشتباه محل آسیب وجود دارد. لذا روشی به منظور در نظرگرفتن تأثیر انتخاب مقطع طولی ارائه شده است.